Niezależnie od tego z czego moneta została wykonana, kiedy jest w obiegu, zużywa się. By określić jak bardzo zużyta jest konkretna moneta, powstała międzynarodowa skala stanów zachowania monet, która obejmuje siedem stopni i jest stosowana przez większość numizmatyków na świecie. Monety w najlepszym stanie – menniczym – nie mają żadnych śladów zużycia, ponieważ nigdy nie trafiły do obiegu. Nieco niżej klasyfikują się monety, które były w obiegu, jednak wycofano je dość szybko, przez co nie zdążyły nabyć śladów zużycia.

Kolejne stany dotyczą monet używanych – zwraca się uwagę na ślady zużycia – mogą być ledwo dostrzegalne, widoczne, jednak nie utrudniające odczytania napisu czy rysunku, widoczne i ograniczające czytelność fragmentów napisów i rysunku lub uniemożliwiające odczytanie części legendy, jednak pozwalające na określenie monety: mennicy i roku. Ostatnim stanem w siedmiostopniowej skali jest stan zły, gdzie moneta nosi tak duże ślady zużycia, że niemożliwe jest określenie mennicy oraz roku jednoznacznie.

Zdjęcie do artykułu znalezione na stronie Wikipedia.org